Stowarzyszenia działające w XIX wieku na rzecz rozwoju turystyki postanowiły zbudować wieże widokową na popularnym i wysokim szczycie. Najwyższym szczytem po stronie śląskiej był Heufuder (dziś Stóg Izerski), inicjatywę przejęła sekcja Świeradów RGV, a okoliczni aktywiści z Czerniawy, Pobiednej i Mirska chętnie się przyłączyli.
Wiosną w 1892 roku hrabia Schaffgotsch mieszkający koło Gryfowa Śląskiego niepodzielnie panujący w śląskiej części Gór Izerskich nieodpłatni przekazał grunty szczycie Stogu Izerskiego oraz drewno. Pozostało więc pozyskac pieniądze na materiał pod fundamenty oraz na zapłatę za robociznę. Stawianie wieży zajęło 10 tygodni i już w czerwcu 1892 roku można było wspiąc się na 19 m wysokości konstrukcję i podziwiać widoki. Niestety nawałnica w roku 1907 powaliła spory kawał lasu w Górach Izerskich wraz z wieżą. Następna budowla miała powstać już niebawem i być solidną, murowaną z kamienia konstrukcją, jako część schroniska, niestety zbiórkę pieniędzy przerwał wybuch Pierwszej Wojny Światowej. Po niej nastąpił w Niemczech kryzys i nikt nie chciał (a raczej nie mógł) już składać datków na rozwój turystyki, trzeba było przetrwać ciężkie czasy. RGV zagospodarowało więc zebraną jeszcze przed wojną gotówkę i powstało nieco niżej znane nam dziś schronisko.
Już po Drugiej Wojnie Światowej znowu zbudowano tu drewnianą wieżę. W latach dziewięćdziesiątych spróchniała wieża zagrażała bezpieczeństwu turystów, więc ją ścięto. Dziś na szczycie góry domowej Świeradowa znajdują się kikuty po tej drugiej wieży oraz zraz obok nich znajduje się przekaźnik radiowy, który widać z daleka.
- zielonym szlaku, którym możemy dojść na Smrek lub do Czerniawy Zdroju;
- żółtym szlaku ze schroniska Na Stogu Izerskim do Mirska m. in. przez Halę Izerską, Rozdroże Izerskie i Kamienicki Grzbiet Gór Izerskich.